Je trouwt snel als je twintig bent
en na een paar jaar krijg je het druk
met drie, vier kinderen, ach dat went,
je hebt geen tijd meer voor geluk.
Tussen de vloeren en de vaat,
de vuile was en het fornuis
sta je niet stil, ook al vergaat
de wereld, jij bent bezig thuis.
Is dit een grap of om te huilen?
Is er iemand die haar benijdt?
Wie zou er met haar willen ruilen?
Dag in, dag uit, waar blijft de tijd?
De koffie pruttelt op het vuur,
de kinderen spelen, en je man
zit achter een krant als achter een muur,
de dagen glijden door je hand
De kinderen zijn vandaag nog klein
maar morgen groot, je denkt waarom
kan ik alleen maar ouder zijn?
De foto van je jeugd trekt krom.
Is dit een grap? Of om te huilen?
Is er iemand die haar benijdt?
Wie zou er met haar willen ruilen?
Dag in, dag uit, waar blijft de tijd?
De zondag is niets dan een pak
netjes gestreken ’s avonds laat
wat bloemen in een vaas, een tak
in bloei, wat altijd aardig staat.
En deze levenslange sleur,
duizenden passen ieder uur
tussen de tafel en de deur
en van het kastje naar de muur.
Is dit een grap? Of om te huilen?
Is er iemand die haar benijdt?
Wie zou er met haar willen ruilen?
Dag in, dag uit, waar blijft de tijd?
(Tekst Ferenc Schneiders.
Origineel: “On ne voit pas le temps passer”,
tekst en muziek J. Ferrat)
MyTombola 